Dyskopatię określa się mianem choroby cywilizacyjnej, spowodowanej przede wszystkim siedzącym trybem życia. Mimo że jest prawie niemożliwa do wyleczenia, odpowiednie nawyki oraz aktywność fizyczna pomogą pozbyć się bólu, a także zahamują postępujący proces zwyrodnieniowy naszego kręgosłupa.
Dyskopatia lędźwiowa
Dyskopatia lędźwiowa ściśle związana jest z powstającymi zwyrodnieniami krążka międzykręgowego, który z powodu braku regeneracji zmniejsza swoją elastyczność oraz wielkość, a co za tym idzie- staje się podatny nawet na najmniejsze uszkodzenia. Powodem takiego schorzenia jest między innymi wielogodzinne siedzenie w nieprawidłowej pozycji, podnoszenie za dużych ciężarów, otyłość, a nawet palenie papierosów. Choroba może nie objawiać się przez długi czas, jeżeli dysk nie uciska na rdzeń i nerwy, ale najbardziej charakterystyczną cechą, występującą u pacjentów chorujących na tego rodzaju dyskopatię, jest ból pleców w okolicy lędźwiowej. Dyskomfort w tym miejscu zmniejsza się przy leżeniu, a staje się intensywniejszy podczas chodzenia. Dyskopatia lędźwiowa powoduje także drętwienie nóg, które w rzadkich przypadkach może przeistoczyć się w zaburzenie czucia w nogach. Z tego powodu bardzo istotne jest odpowiednie zdiagnozowanie schorzenia przez fizjoterapeutę i wprowadzenie do swojego dnia aktywności fizycznej, która mogłaby złagodzić dolegliwości.
Ćwiczenia na dyskopatię
Bardzo istotną kwestią jest dobranie zestawu ćwiczeń zgodnie z powodem powstania schorzenia i oczywiście nie powinno się rozpoczynać jakiegokolwiek treningu bez konsultacji z lekarzem, gdyż może to doprowadzić do pogłębienia się urazu w odcinku lędźwiowym. Poza tym, należy regularnie się ruszać, wprowadzając wysiłek fizyczny do swojego harmonogramu dnia na stałe, gdyż dzięki temu znika ryzyko nadwagi oraz intensywność bólu. Jednym z pomocnych ćwiczeń jest statyczne spinanie mięśni brzucha, które wykonuje się na macie piankowej z ułożoną pod odcinkiem szyjnym poduszką, w celu odciążenia tej partii kręgosłupa. Odcinek lędźwiowy należy wtedy “przykleić” do podłoża, prawą nogę podnieść i ułożyć udo tak, aby tworzyło kąt prosty z podłogą, a łydka powinna być ułożona równolegle do ziemi. W takim ułożeniu, z lewą nogą wyprostowaną na macie, kładziemy lewą dłoń na prawym kolanie i naciskamy na nie przez około 5 sekund. Tak samo wykonujemy ćwiczenie z drugą stroną. Ruch jest w tej sytuacji ledwie widoczny, lecz celem tej aktywności powinno być wzmocnienie mięśni brzucha podtrzymujących kręgosłup. Następną formą rehabilitacji jest przeprost w pozycji stojącej, podczas którego stajemy prosto ze stopami rozstawionymi na szerokość ramion i dłońmi naciskamy na biodra, jednocześnie napinając mięśnie grzbietu oraz wypychając pośladki do przodu. Brzuch staje się najbardziej wysuniętą częścią ciała i wtedy próbujemy utrzymać się w tym przeproście kilka sekund. Do takiej ćwiczeniowej rutyny można także wprowadzić przyciąganie kolan albo unoszenie ramion nad głowę w pozycji leżącej na podłodze.
Odpowiednia aktywność fizyczna jest niezwykle ważnym elementem leczenia dyskopatii lędźwiowej. Regularne stosowanie się do zaleceń prowadzącego fizjoterapeuty, umożliwi nam znaczną poprawę jakości naszego życia dzięki ograniczeniu dolegliwości w odcinku lędźwiowym naszego kręgosłupa.
Artykuł jest odzwierciedleniem wiedzy i doświadczeni autora. Żadna porada internetowa nie zastąpi wizyty u specjalisty.